Trudno nie uwielbiać Kuźmińskich za intrygi, pomysły wzięte z życia, okraszone miesiącami badań, rozmów, poszukiwań. Trudno nie zarywać dla nich nocy, zwłaszcza, że z każdą książką posuwają się dalej w ten piękny, smaczny, literacki mrok, który nie potrzebuje już gwałtownego mordobicia czy szalonych pościgów. Z książki na książkę warstwa analityczna staje się głębsza, ciekawsza, naszpikowana brutalną, mięsistą rzeczywistością, obok której nie da się przejść obojętnie. Otwierają oczy na problemy pomijane, uczulają na krzywdę, obnażają nieuczciwość, podłość, zdradę. Grzebią w społeczeństwie wydobywając jego ciemne strony, grzechy, zaniedbania. To naprawdę kawał solidnej pracy, świetnej literatury i wspaniałej zabawy.